 |
 |
|
|
Юры Хашчавацкі
Юры Хашчавацкі – аўтар фільмаў “Сустрэчны зыск” (сумесна з Аркадзем Рудэрманам), “Рускае шчасьце”, “Звычайны прэзыдэнт”, ляўрэат шэрагу міжнародных кінапрэміяў, у тым ліку Гран-пры Мюнхенскага міжнароднага фэстывалю дакумэнтальнага кіно за фільм “Усё добра”. Апошні фільм – “Плошча”, прысьвечаны падзеям сакавіка 2006 года.
У інтэрвію Свабодзе Юры Хашчавацкі сказаў: “Мне здаецца, фільм дастаткова дакладна адлюстроўвае сытуацыю, якая адбываецца ў Беларусі. Прычым, паводле маёй задумы, фільм аналізуе ня толькі сытуацыю з 19 па 25 сакавіка 2006-га, а карэннае становішча. Я хацеў паказаць, як ацэньваюць падзеі ў правінцыі, як ацэньваюць іх пенсіянэры, людзі розных поглядаў, бо мы павінны паглядзець на сытуацыю шырока. І характарызую я сытуацыю як вельмі добрую для Беларусі. Добрую ў тым сэнсе, што вырастае новае пакаленьне абсалютна нармальных, дзеяздольных людзей, якое будзе адстойваць свае культурныя, гістарычныя каштоўнасьці, і сувэрэнітэт сваёй краіны. Мне падаецца, што гэтыя каштоўнасьці сёньня – у надзейных руках. У руках моладзі, якая так апантана, аддана стаяла на плошчы. І цяпер я назіраю ў Інтэрнэце (за рэдкім выключэньнем розных правакатараў, якія, канешне, працуюць на форумах) – моладзь вельмі разумная, пэрспэктыўная, і цудоўна разважае па-беларуску. Гэта вельмі добра”. |
|
2003
2004
2005
2006 |
| [ 09/03/2007 20:59 ] |
| На Ваш взгляд, какие конкретно действия должна предпринять оппозиция на праздновании Дня Воли. Или опять просто постоять и разойтись?
И ещё один вопрос: планируете ли Вы выпуск новых фильмов (в перспективе) о борьбе оппозиции с Лукашенко
Илья |
(Тут і далей -- пераклад з расейскай на беларускую - рэд.)
Ну, Ільля, Вы даяце! Першым пытаньнем у самую дзясятку! Я не Чарнышэўскі і нават ня правадыр міжнароднага пралетарыяту Ленін, і на тэму "што рабіць?" магу паразважаць разам з Вамі.
Я ня ведаю сцэнару арганізатараў Дня Волі, але думаю, што сцэнароў павінна быць некалькі, бо ўсё залежыць ад таго, колькі на плошчу прыйдзе людзей і які ў іх будзе настрой.
Мне відавочна толькі адно: пратэст павінен быць хаця і НЕГВАЛТОЎНЫМ, але і не БЯЗЗУБЫМ. Я думаю, што павінны быць агучаныя самыя жорсткія патрабаваньні, яны ва ўсіх на слыху: імгненнае вызваленьне ўсіх палітзьняволеных, паўторнае правядзеньне КАНТРАЛЯВАНЫХ ГРАМАДЗТВАМ парлямэнцкіх і прэзыдэнцкіх выбараў, роўны допуск да радыё і ТБ усіх палітычных сіл.
Моц гэтых патрабаваньняў і спосаб данясеньня да ведама ўладаў залежыць ад таго, колькі людзей прыйдуць на плошчу падтрымаць гэтыя патрабаваньні. І давайце ня будзем усё звальваць на апазыцыю. Перадусім гэта залежыць аднас.
Фільм новы заплянаваны. Нават ведаю назоў: "Звычайны канец". Зьбіраю матэрыял і чакаю, калі дасьпее сытуацыя.
|
| [ 09/03/2007 21:28 ] |
| 25-га на плошчу пайдзеце? |
| Калі буду здаровы – пайду, зразумела. Але ў любым выпадку 25-га здымаць мы будзем. Гэта будзе матэрыял да наступнага фільма – а як ён будзе называцца, я ўжо сказаў. |
| [ 09/03/2007 21:48 ] |
| Прывітаньне,спадар Хашчавацкі!
Ці мяркуеце Вы зняць кінастужку аб беларускіх палітычных ўцекачах ў Эўропе?
Канешне, я разумею, што трэба фінансаваньне, аднак, я мяркую, някепска каб нашы лідары апазыцыі, патрэслі крыху сваі кішэні.А тут і мы трохі дапаможам. Не блага. каб нашы суайчыньнікі пабачылі, што мы тут жывем не толькі каб смачна есьці, боль Беларусі гэта і наша боль. e-mail: zbn42@mail.ru
Жыве Беларусь!
З павагай
старшыня Звязу Беларусаў Нямеччыны Яўген Мурашка. Узгадайце Эўрапарлямет 8-га лютага. |
На гэтую тэму ў мяне ёсьць ужо пэўны матэрыял. Да прыкладу, пр атое, як жывуць і змагаюцца ў розных краінах маладыя хлопцы з 3-га шляху, як вучыцца нашая беларуская моладзь у Вільні ў ЭГУ, як жывуць нашыя маладыя людзі ў Кіеве. Натуральна, пляную зьняць і ў Нямеччыне, Швэцыі, Канадзе.
Калі ведаеце яшчэ краіны, дзе йдуць цікавыя беларускія працэсы – паведамляйце, зацемлю, магчыма, удасца паехаць і зьняць. Натуральна, патрэбныя грошы. Кіно бяз грошай ня робіцца. Але б я ня стаў аж так "наяжджаць" на лідэраў нашай апазыцыі. Я добра ведаю, што грошай у іх ня так і шмат. І так званыя "мільёны" – гэта, у асноўным, міт, які распаўсюджвае афіцыйная прапаганда. На жаль, гэтай прапагандзе ўдалося гэты міт стварыць, і многія з нас у яго вераць і памагаюць распаўсюджваць. Дарэчы, пры стварэньні фільма
|
| [ 09/03/2007 22:26 ] |
| zachem vy zhivete?delat' zlo?togda lutshe ne zhit'.ludi rozhdautsya chto bi nesti dobroe i svetloe.ane gryaz',kak eto delaete vy. |
Вы нешта пераблыталі. Я "раблю Зло?"
Паведамляю: гэта ня я далучаны да зьнікненьня людзей, гэта ня я займаюся зьбіцьцём мірных пратэстоўцаў, гэта ня я бесьперастанна хлушу па радыё і тэлебачаньні, гэта ня я саджаю нявінных у турмы, гэта ня я абшукваю людзей, якія нясуць на плошчу ежу, і ня я адбіраю яе ў іх.
Усё тое, што я пералічыў, ды й многае іншае – гэта і ёсьць Зло. І ў фільме я з гэтым Злом змагаюся. Бо калі я ня буду з ім змагацца, тады я буду дапамагаць Злу.
А вось калі ў Беларусі да ўлады прыйдуць дастойныя людзі, тады – абяцаю – я здыму фільм пра птушак ці рыбак. |
| [ 09/03/2007 22:55 ] |
| Не гледзячы на тое, што значная колькасьць моладзі прымала ўдзел у акцыях пратэсту вясной 2006, у Беларусі большасьць моладзі абыякава ставяцца да паняццяў патрыятызму, асабліва пад уплывам БРСМ; шмат моладзі наіўна падтрымліваюць Лукашэнку. Ці ватры быць аптымістычным, калі у сваёй большасьці моладзь дэградуе ад алкагалізму і беспэрспэктыўнасьці? |
Ёсьць такая праблема. Яна асабліва адчуваецца ў тых кадрах, якія маім апэратарам удалося зьняць на плошчы: з аднаго боку цудоўныя, вясёлыя, разумныя маладыя твары, з другога – абсалютна дэградаваная п'янь (хто глядзеў фільм, я думаю, памятае гэтыя кадры).
І, паверце, я не падбіраў гэтыя твары спэцыяльна.
І мяне ўразіла, і я праверыў сябе – я паспрабаваў ВА ЎСІМ АДЗЬНЯТЫМ МАТЭРЫЯЛЕ знайсьці хоць адзін нармальны твар сярод праціўнікаў плошчы – такіх нармальных твараў не было!
Я стараўся ўбачыць хаця б аднаго п'янага ці абколатага сярод абаронцаў лягеру – не! І ў гэтым я бачу выдатную пэрспэктыву для Беларусі: у нас вырасла выдатная маладая ЭЛІТА. І гэтых хлапцоў становіцца ўсё больш і больш – дзесяць гадоў таму іх так шмат яшчэ не было.
І таму, я не пускаюся ў грэх суму, я веру, што гэтыя хлопцы зробяць Беларусь цудоўнай краінай. |
| [ 09/03/2007 22:59 ] |
| Dze mozhna pahliadzec Vashy filmy? |
А дзе Вы? Калі ў Беларусі, дык тут нехта актыўна распаўсюджвае дыскі. Знайдзеце, перапішыце, я гэта толькі вітаю! Калі ў Польшчы, у Нямеччыне, у Літве, у Эстоніі, у Францыі, то яны там таксама ёсьць у маіх сяброў і знаёмых. Я ведаю, што фільм ёсьць і ў ЗША, і ў Канадзе, і ў Італіі – паўсюль у гэтых краінах можна і трэба (!) знайсьці беларускае зямляцтва, і там Вам дадуць магчымасьць зрабіць копію. Спасылайцеся на мяне, на вось гэтае інтэрвію.
Можна спампаваць фільм і з Інтэрнэту – я бачыў на форумах charter97.org і tut.by адрэсы для спампаваньня. |
| [ 09/03/2007 23:38 ] |
| Добрый день!
"Плошча" - фильм конечно неплохой. Но сарказм в стиле "БТ"... Зачем уподобляться им ? Нет, я не хочу сказать что Вы плохой режиссер. Как раз наоборот, мне нравится как Вы показали эти события. Но прежде всего нужно было отталкиваться от некой беларусской духовности, истинной духовности, а не БТшной.
Когда смотрю на кадры - дух захватывает, слушаю комментарии - понимаю, что это всего лишь "компромат". Сами понимаете почему в кавычках. Извините за критику. |
Вам няма за што выбачацца. Дзякуй за крытыку. Хаця зь ёй я не зусім згодны. Зразумейце, ну не магу я сур'ёзна камэнтаваць Лукашэнку, калі ён гаворыць пра "Скарыну, якія жыў у Піцеры", калі спрачаецца пра тое, як вучыўся на вершах Быкава, калі тлумачыць Сідорскаму, што трэба скрасьці лякалы, каб шыць нармальную жаночую вопратку.
Вы можаце спрачацца – а навошта тут увогуле камэнтары? І так пра Скарыну мы ведаем! Але я рабіў фільм ня толькі для тых, хто добра ведае гісторыю і культуру Беларусі, я яшчэ хацеў, каб невуцтва і хамства Лукашэнкі было зразумела і тым, хто ня ў тэме. Напрыклад, тым жа падлеткам, якія толькі вучацца. Таму што інакш ня будзе зразумелым галоўнае – а чаму гэтыя людзі выйшлі на плошчу? Што ім не падабаецца?
І калі б ня мой іранічны камэнтар, Вы наўрадці б заўважылі той мікрасюжэт, калі АМАПаўцы арыштавалі дзяўчынку зь ежай – памятаеце? – але ўбачылі, што іх здымаюць, спалохаліся, адпусьцілі яе.
А як я павінен быў камэнтаваць факт марадзёрства на плошчы пасьля ліквідацыі лягера? Памятаеце, як прыбіральнік адкладае ў бок куртачку, якая яму відочна спадабалася? Я ж сам гэта не адразу убачыў, і толькі праглядаючы ў соты раз гэты кадр, зразумеў, што гэта банальнае нізкапробнае марадзёрства, і сваімі спосабамі – саркастычным, нават зьдзеклевым камэнтаром, стоп-кадрам, даў магчымасьць пабачыць і Вам.
Яшчэ Вы б не пабачылі, што АМАПавец схапіў дарагі мікшэрскі пульт і баіцца выпусьціць яго з рук – бо там крадуць свае ў сваіх! Гэты кавалак я камэнтаваць з іроніяй, з сарказмам, каб нізасьць гэтых "гарантаў парадку" была больш яснай, у тым ліку і для тых, хто ня ведае рэальнай сытуацыі ў Беларусі.
А той чалавек, які робіць знак рукой лукашэнкаўскай "групе падтрымкі" разысьціся? Я ўвогуле ўбачыў гэта ў матэрыяле выпадкова!
Не, я думаю, што без камэнтара Вы б маглі гэтага ня ўбачыць! А розьніца паміж маім саркастычным камэнтаром і камэнтаром БТ вельмі простая: усё, што паказана ў фільме – гэта не "кампрамат", а ПРАЎДА, а ўсё, што гаворыцца па БТ – ХЛУСЬНЯ!
Але, на жаль, праўду сёньня ня ўсе яшчэ бачаць. І праўду людзям трэба паказваць.
Ніколі не выбачайцеся за шчырую крытыку! Крытыкуйце! |
| [ 09/03/2007 23:58 ] |
| много ли у вас было материала с которого вы мантировали филм"площа"?еше раз респект за него. |
| Матэрыяла было шмат. Больш за 300 гадзін. Мы зь сябрамі і калегамі даўно яго зьбіраем – яшчэ з часоў "Звычайнага прэзыдэнта". І дзякуй за "рэспэкт", далібог, прыемна! |
| [ 10/03/2007 00:43 ] |
| Шаноўны Майстар! Перад усім дзякуй за Мужнасць, па другое за Праўду, па трэцяе за Надзею.Вы кажаце, што "трэба паглядзець на сітуацыю шырока". Ці не маеце ў планах гісторыка-дакументальны кантэкст праблемы? У час працы на выбарчай кампаніі мінулага году, я высветліла для сябе адну прыдзіўную рэч. Падзел у нашым грамадстве праходзіць не па узроўню адукацыі, ўзросту, матэрыяльнаму становішчу, месцу жыхарства, а па пачуццю уласнай Свабоды. Свабодны чалавек -прагне быць свабодным. Несвабодны, пазбаўляе свабоды іншых. З павагаю. Ірына |
| Так, Ірына, Вы патрапілі ў дзясятку: вельмі даўно хачу зрабіць такое кіно. Нават назоў ёсьць: "Демократия, которую мы прозевали". І справа тут сапраўды ў адчуваньні Свабоды кожным чалавекам. Несвабода, рабства – ня толькі фізычнае, але і духоўнае – культывавалася на гэтай зямлі некалькі стагодзьдзяў. І капаць трэба глыбока: пачынаючы ад ВКЛ – самага свабоднага на той час дзяржаўнага ўтварэньня ў Эўропе – і да цяперашняга неадукванага дыктатарскага рэжыму. |
| [ 10/03/2007 02:01 ] |
| Ці лічыце Вы, што Беларуская мова павінна быць адзінай дзяржаўнай мовай Беларусі?
З некаторай горыччу глядзеў Плошчу, Вашыя рускамоўныя каментары на фоне беларускамоўннай дзяўчыны ствараюць уражаньне, што вы глядзелі на падзею зьверху, як на буру ў шклянцы,адасобліваючыся расейскасьцю і ствараючы ёй нават кантраст з беларускамоўнымі ўдзельнікамі фільму.
Мікалай |
Не, Мікалай, я не адасабляюся ад маіх беларускамоўных герояў, якія ў жыцьці мае сябры. Проста мая родная мова – расейская. Яшчэ ўкраінская, але бяз практыкі. Мае беларускамоўныя сябры гэта ведаюць, гавораць са мной па-беларуску, я цудоўна разумею беларускую мову, а яны разумеюць, што мне па-расейску гаварыць лягчэй. Я гавару на вельмі кепскай беларускай, дазваляю сабе гэта рабіць толькі ў Польшчы, з палякамі – там беларуская (у адрозьненьне ад расейскай) зразумелая. Калі б я працаваў у іншай прафэсіі, там, дзе мова не адыгрывае такой важнай ролі, я б ужо даўно гаварыў па-беларуску.
Цяпер пра галоўнае – так, я лічу, што беларуская мова павінна быць АДЗІНАЙ дзяржаўнай. У той жа час я лічу, што беларусы павінны свабодна валодаць расейскай, польскай, ангельскай. Гэта дасьць Беларусі вялізарны эканамічны эфэкт, пашырыць нашыя магчымасьці.
Горыч я разумею, але яшчэ разумею, што немагчыма адразу выправіць наступствы той русыфікацыі, якая праводзілася тут цягам некалькіх стагодзьдзяў. Школы, унівэрсытэты – на гэта пойдзе як мінімум гадоў пятнаццаць, калі пачаць сёньня. Не старайцеся дасягнуць жаданага раней, чым гэта магчыма. Лепш паступова, так больш надзейна і грунтоўна. |
| [ 10/03/2007 08:47 ] |
| кого вы поддерживаете? милинкевича или лебедько? спасибо за острое и умное и свободное кино. |
Яны абодва нармальныя і добрыя людзі. Яны былі б нармальнымі прэзыдэнтамі. Ды й ня толькі яны. Яшчэ Казулін, Калякін – хаця і камуніст.
Але пытаньне ня ў тым, хто б мог БЫЦЬ добрым прэзыдэентам, пытаньне ў тым, хто б ім мог СТАЦЬ? Думаю, што ў гэтым Мілінкевіч сёньня прасунуўся далей за Лябедзьку. Але гэтае прасоўваньне ўсё адно пакуль слабейшае за тое, як хацелася б.
І тут, мне падаецца, вельмі перашкаджаюць суб'ектыўныя фактары: нашыя лідэры часта не разумеюць адзін аднога, разбураюць кааліцыю і тым самым зьніжаюць свой уласны рэйтынг.
Яшчэ яны ня ўмаюць працаваць з прафэсіяналамі, не імкнуцца ўводзіць новыя формы працы, ды й мы – грамадзтва – не дапамагаем ім, а спрыяем раздраю ў іх колах.
Я думаю, што Плошча (тая самая моладзь) павінна павесьці сябе з нашымі лідэрамі АШЧАДНА, але ЖОРСТКА. Урэшце рэшт, ня мы для іх, а яны для нас. І яны павінны зрабіць тое, што мы ад іх патрабуем: па-першае, дамовіцца паміж сабой, па-другое, пачаць працаваць не па-аматарску, але прафэсійна. |
| [ 10/03/2007 11:59 ] |
| Добры дзень!
Юры,чаму ў "Плошчы" Вы абыйшлі падзеі 25 сакавіка? З-за нейкай незразумеласці таго,што адбывалася,можа,з-за видавочнай правальнасци? |
| Фільм пачынаецца з падзеяў 25-га: і на праспэкце каля ГУМа, і ў сквэры Янкі Купалы. Няма там толькі бойкі каля маста. Але мне падаецца, што гэты матэрыял хутчэй для будучага суду, а ў фільм ён унёс бы няверную ноту: я ж лічу – тое, што адбылоася 19-25-га – гэта была, нягледзячы на нішто, перамога. Перамога духу, перамога будучыні, перамога маладосьці. |
| [ 10/03/2007 12:07 ] |
| Здравствуйте.
Юрий,не кажется ли Вам,что оптимизм,в частности,в конце фильма,чрезмерный? |
| Я наагул аптыміст, я заўсёды спадзяюся на лепшае, таму і раблю такія аптымістычныя фільмы. І ўсім раю быць аптымістамі – надзея робіць жыцьцё больш якасным, даўжэйшым і цікавейшым. |
| [ 10/03/2007 12:19 ] |
| chym vy tlumachyce, shto mozhace praciahvac zdymac svaje filmy i zhyc u minsku -- ci zmianilasia vasha acenka rezhymu jak dyktatury? |
Гэта вельмі цікавае пытаньне. Яго задаюць часта. І я разумею чаму: мы памятаем з гісторыі, што дыктатура, таталітарызм, – гэта турмы для дысыдэнтаў, псыхушкі, лягеры...
І, нібыта, тое, што адбываецца сёньня ў Беларусі (і ня толькі ў Беларусі – у Расеі таксама) не падобна на тыя часы – канцлягераў жа няма!
Але ўся іста ва ўзроўні шуму. Я патлумачу: калі вы гаворыце ў памяшканьні, дзе цішыня, Вас добра чуваць. Але калі там уключаць на ўсю катушку радыё, ды яшчэ зайграе аркестр, дык Вас не пачуе нават той, хто стаіць побач.
Галасы пратэстоўцаў здушылі не канцлягерамі, але прапагандысцкім інфармацыйным патокам! Тады, пры Сталіну, пры Гітлеру, былі іншыя часы, улада яшчэ не валодала такой магутнай зброяй – электроннымі СМІ – якімі валодаюць сёньняшнія дыктатары.
Але часы памяняліся. І псыхушкі не патрэбныя, бо ёсьць БТ!
Канцлягеры сёньня нерэнтабельныя – дастаткова пару дзясяткаў зімоўскіх. Агульныя прамыўка мазгоў прыносіць значна больш эфэкт!
Але нават у гэтых новых умовах улада, хаця і нехаця, карыстаецца старымі мэтадамі. Прыклад – лёс Казулана. Ён здолеў, каб яго пачулі. І тут жа з ім расправіліся!
І ня толькі з ім: пацікаўцеся тым, колькі сёньня ў Беларусі рэальных палітычных зьняволеных!
Ёсьць і больш страшныя мэтады. Карпенка, Ганчар, Захаранка – яны ўсе ўяўлялі для рэжыму рэальную небясьпеку. Дзе яны?
Я не такі небясьпечны для рэжыму – я не зьбіраюся ісьці ва ўладу. Са мной змагацца лёгка: дастаткова "адключыць" мяне ад ТБ (што й зрабілі), дастаткова забраць у мяне апаратуру ( і гэта было), пазбавіць мяне работы, і на мяне можна не зьвяртаць увагі. Так, я працягваю здымаць свае фільмы, але раблю гэта не ў Беларусі, а ў Польшчы, у Эстоніі, Нямеччыне, у Расеі.
Фільм "Плошча" – мой першы зроблены ў Беларусі за апошнія 10 гадоў. Улады гэта прагапілі. І цяпер "наяжджаць" на мяне ім нявыгадна – гэта толькі падагравае інтарэс да фільма.
Так што мая ацэнка рэжыму, як дыктатуры, ня толькі не зьмянілася, але ўзмацнілася. |
| [ 10/03/2007 15:07 ] |
| Ці не лічыце вы што, Беларусь ужо прайшла пераломны момант калі час працаваў на карысць дэмакратычнай грамадзкасці, і зараз час працуе супраць. Іншымі словамі ў краіне пацшоў працэсс з'яўлення моладзі цалкам адданай ідэям лукашызма. |
Я згодны з Вамі і ня згодны.
Мабыць, Вы маеце на ўвазе той пераломны момант, які ўзьнік напрыканцы 80-х гг і быў зьвязаны з хваляй антыкамунізму. Гэтая хваля насамрэч сыйшла, і момант, які працаваў на дэмакратыю, быў упушчаны.
Я думаю, што іначай і быць не магло.
Я перакананы, што дэмакратыя можа прыжыцца толькі ў тым грамадзтве, аснову якога ўтварае сярэдняя кляса – кляса дробных уласьнікаў, зацікаўленых у тым, каб грамадзтва жыло паводле Закону.
А ў Беларусі такіх людзей былі адзінкі, і таму адсутнічала павага да Закону – падмурак дэмакратыі. І замест Закону грамадзтвам сталі кіраваць Анархія і Бязьмежжа.
І сербануўшы напачатку 90-х бязьмежжа, вельмі хутка нашы людзі пачалі марыць пра Моцную Руку – які-ніякі, а ўсё ж парадак!
Вось мы і атрымалі тое, што атрымалі. І з гэтага моманту час сапраўды пачаў працаваць супраць дэмакратыі, таму што нібыта пачаліся “паляпшэньні”.
Але прайшло ўжо больш за 10 гадоў, і сёньня ўсё больш людзей разумее, што цяперашні рэжым стаў агромністым тормазам, ён неэфэктыўны. Дастаткова прынамсі параўнаць кошты у нас і ў Польшчы, Літве, у Эстоніі... ды нават ва Ўкраіне і ў Расеі! Там усё таньнейшае! І разрыў гэты паглыбляецца, нягледзячы на нядаўнія (дый сёньняшнія яшчэ) расейскія ўліваньні. Зірніце рэальна – нашая прамысловасьць робіцца ўсё больш і больш неэфэктыўнай!
І больш за ўсё ад гэтага церпіць менавіта моладзь. Маладыя людзі ня бачаць пэрспэктывы. Амаль усе мараць зьехаць на Захад.
Вось адкуль узяўся моладзевы пратэст увесну 2006 году. Далей ён будзе толькі нарастаць.
А адзначу: гераіня фільма “Плошча” Даша мацнейшая за любы ўзвод ці нават роту АМАПу. У пэрспэктыве гэта не яны яе “пера-пераканаюць”, а яна іх.
Таму сёньня час зноўку пачаў працаваць на перамены. І зноў узьнікае момант, калі мы можам пачаць рухацца ў бок дэмакратыі.
Іншая рэч, што і гэтым разам мы можам гэты момант прагапіць. У першую чаргу, калі не зразумеем, што дэмакратыю немагчыма ні заваяваць, ні прынесьці звонку. Яе можна толькі цярпліва выбудаваць.
Як? Па-першае, нічога не разбураць у эканоміцы і вытворчасьці, як бы нам гэтага ні хацелася. Зьмены ў сыстэмавытворчых галінах павінны быць паступовымі. Проста паралельна з тым, што ёсьць, трэба ствараць новае. Максымальна вызваліць энэргію кожнага чалавека, падтрымліваць прадпрымальніцтва ўсімі магчымымі спосабамі, а не душыць яго так, як гэта робіцца цяпер. Трэба, каб нашы людзі рабіліся багатымі, каб яны рабіліся ўласьнікамі. І я кажу не пра дзясятак алігархаў, а пра сотні тысячаў (для пачатку) беларускіх грамадзянаў.
Па-другое, неабходна цалкам зьмяніць антычалавечую судовую сыстэму. І пачаць гэта з тых судзьдзяў, якія выносілі прысуды ранейшым і цяперашнім палітвязьням. Гэтыя судзьдзі павінны быць сувора пакараныя, як мінімум – забаронай на прафэсійную дзейнасьць.
Трэцяе – вярнуць рэальна дзейныя дэмакратычныя інстытуты, перадусім – выбарчую сыстэму, якая б гарантавала немагчымасьць фальсыфікацый падчас выбараў. Пры гэтым – абавязковая люстрацыя ўсіх сёньняшніх “народных абранцаў”, якія прайшлі ў парлямэнт паводле прэзыдэнцкіх сьпісаў. За задавальненьне трэба плаціць.
Закрыць “дзяржаўныя” прафсаюзы і сілай прымусіць новую ўладу лічыцца зь незалежнымі прафсаюзамі (ніводная, нават самая “прасунутая” ўлада ня любіць незалежнасьці).
Чацьвёртае – пакінуць уладзе, дзяржаве адну з існуючых газэтаў (а лепей проста інфармацыйны бюлетэнь) і адну гадзіну ў дзень на ГРАМАДЗКІМ тэлебачаньні. Ня больш таго. СМІ павінны быць свабодныя.
Адзінае выключэньне – Паша Якубовіч і “СБ” – для іх захаваць лукашэнкаўскія законы, але паставіць іх у такое становішча, у якім знаходзіцца наша апазыцыйная прэса (жарт).
А далей – ні ў якім выпадку не сьпяшацца, трымацца, весьці асьветніцкую работу. Гадаваць сваіх дзяцей, вучыць іх гісторыі Беларусі, яе культуры і мове (у першую чаргу беларускай, але таксама і расейскай, і польскай, і ангельскай, і нямецкай – чым больш моваў, тым лепш!).
Магчыма, тое, што я прапаноўваю, залішне наіўна – я ж не палітык. Але тады я б хацеў пачуць нашых навукоўцаў-эканамістаў, сацыёлягаў, палітолягаў – як павінны адбывацца зьмены.
Думаць пра гэта трэба, таму што гэтая ўлада доўга не працягне.
Дарэчы, калі б нашы лідэры дамовіліся па гэтым пытаньні – як павінны праходзіць зьмены, калі б падпісалі такі Мэмарандум, то, я ўпэўнены, яны мелі б нашмат меней нязгодаў і значна больш прадуктыўнай работы. |
| [ 10/03/2007 21:22 ] |
| Ці праўда, што Вам удалося знайсці відэахроніку зьбіцьця Пазьняка і іншых дэпутатаў ў залі Вярхоўнага Савета? Гэта для новага фільму? Посьпехаў! Жыве Беларусь! |
На жаль, не, не ўдалося, як я ні намагаўся. Тыя, хто зладзіў тую акцыю, разумеюць, што зьдзейсьнілі злачынства, і таму хаваюць канцы ў ваду. Але ўсё тайнае рана ці позна робіцца яўным, і таму я не спыняю пошукаў.
І Вам таксама посьпехаў, і Жыве Беларусь! |
| [ 10/03/2007 23:18 ] |
| Вопросов нет!! просто огромнооое СПАСИБО за фильм !!
всем кому я показал фильм он очень понравился !!! |
| За ДЗЯКУЙ – дзякуй! Я падзялю Ваш ДЗЯКУЙ пароўну з усімі, хто рабіў гэты фільм разам са мной. |
| [ 10/03/2007 23:19 ] |
| ФИЛЬМ СУПЕР!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! |
| -!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! |
| [ 10/03/2007 23:29 ] |
| Фильм супер, вопросв нет, просто хотел напомнить, что на сайт свободы выложили на форуме тут бая, поэтому не удивляйтесь если среди вопросов будут те, которым он якобы не понравился - это всеголишь кгбшники с форума! такая вот у них неблагодарная работа |
Я чытаю форумы і таксама гэта бачу. Гэта нават забаўна, часам хочацца і самому паўдзельнічаць у дыскусіях. Але я стрымліваю сябе, таму што цікава, а як гэтыя дыскусіі нармалёвых людзей з КДБшнікамі будуць разьвівацца без майго ўдзелу.
Кажуць, што гэтым правакатарам шмат плацяць – напэўна, за шкоднасьць – гэта ж для душы шкодна, быць прафэсійным нягоднікам. Але я на месцы іхных кіраўнікоў моцна б ім урэзаў заробкі, таму што сваю працу яны робяць даволі халтура. І таму пытаньняў ад іх я чакаю зь нецярпеньнем: будзе над чым пасьмяяцца!
Але пакуль іх чамусьці няма. |
| [ 11/03/2007 11:07 ] |
| Velmi dobra shto Vy svaimi filmami zmagaetesj za Novuiu Belarus.Posle napadu na vas mne kazalasja shto 'Jany vas zapalohaiuc'.Ale ja pamyljusja.Trymaicesja. Zyve Belarus! Ramanau Mikalai.Belgie.Antwerpen. |
| Не, Мікалай, я тады не спалохаўся. Проста не было магчымасьці працягваць. Цяпер яна ёсьць. І я, і мае сябры-калегі будзем працаваць у імя Новай Беларусі. |
| [ 11/03/2007 19:03 ] |
| Добры дзень, спадар Хашчевацкі! Вяклікі дзякуй за ваш фільм. У мяне такое пытанне, хуць яно і не да вас. У тым годзе шмат размоў ішло пра стварэнне беларускага незалежнага тэлебачання і была нават інфармацыя што журналісты для гэтага канала рыхтуютца ў Польшы і канал павінен быў запрацаваць увесну гэтага года.Але зараз усё ціха. Можа вы што-небудзь ведаеце пра лёс канала? Хочатца вельмі ўбачыць вашу ''Плошчу'' па телевізіі бо па БТ мы яе мусіць не скора ўбачым. Поспехаў! Чакаем ад вас новых фільмаў. З павагай, Ляксей, Штутгарт |
Сёе-тое я пра гэта ведаю.
Ведаю, што стварыць такі канал вельмі ня проста, што праца ідзе, што займаюцца гэтым добрыя прафэсіяналы. Я ім прапанаваў якую-заўгодна дапамогу з майго боку.
Праўда, у мяне ёсьць адна прынцыповая пазыцыя.
Я лічу, што гэты канал будзе цікавы для гледачоў толькі ў тым выпадку, калі асноўныя матэрыялы для яго будуць здымацца менавіта ў Беларусі, а не за яе межамі. Гэта складана, гэта праца ў экстрэмальных умовах, але гэта і ёсьць самае цікавае! |
| [ 11/03/2007 22:51 ] |
| Добрый день Юрий!
Не кажется ли Вам, что наступает время для создания очередной, еще более мощной, серии "Обыкновенного президента", где можно обыграть резкий поворот в политике Минска, Евросоюза, и особенно призывы некоторых оппозиционных политиков наладить контакт с последним диктатором Европы, неоднократно прежде обвинямого ими же, не без основания, во всех грехах? И чья в итоге проявляется сила и слабость в данном развитии событий, ведь переговоры, по сути, готовы вестись и без выполнения заранее поставленных условий, типа освобождения политзаключенных и т.д...
Неужели, лукашенко удалось найти очередную священную корову, которую он будет доить следующий десяток лет?
С уважением, Михаил, Берн. |
Так, Міхаіл, я думаю, што Вы ў сваёй ацэнцы амаль маеце рацыю. Мяне таксама з пачатку абурыў зварот Мілінкевіча да Лукашэнкі (Вы ж пра гэта пішаце?). Я быў шакаваны, я палічыў гэта амаль здрадай.
Але паколькі я добра стаўлюся да Мілінкевіча (як, дарэчы, і да многіх іншых апазыцыйных лідэраў), то я вырашыў не сьпяшацца з высновамі і ўважліва гэты зварот прааналізаваў .
І вось што ў выніку я там прачытаў: Вы вінаваціце нас у неканструктыўнасьці? – Давайце будзем канструктыўна супрацоўнічаць. Але пачнем гэта з Вашых крокаў вызваленьня палітзьняволеных, з аднаўленьня свабоды слова, зь вяртаньня ўлады ў кірунак абавязковага выкананьня Закона (я выкладаю сэнс па памяці).
Паводле задумы – і тут я зразумеў ідэю – гэта спроба загнаць яго ў кут, прымусіць сваімі наступнымі крокамі прызнаць, што да ніякага канструктыўнага супрацоўніцтва ён – Лукашэнка – ня здольны.
Ідэя цікавая. Відавочна, што Мілінкевіч паспрабаваў пагуляць у менавіта такую гульню. Магчыма, гэта і варта было зрабіць.
Але ў выніку што атрымалася?
Пачнем з звароту: Паважаны Аляксандар Рыгоравіч!.. (???) Усё!!! Далей мне ўжо БРЫДКА чытаць, мае эмоцыи мацнейшыя за "тонкую" ідэю Мілінкевіча. Пачні ён гэта неяк інакш... Напрыклад, хаця б так: Господин Лукашенко!… І майго ўнутранага пратэсту, магчыма, і не было б. А, магчыма, не было б і Вашага.
Але НАПІСАНА кепска, і ў выніку той сэнс, пра які я толькі што напісаў, у гэтым звароце згубіўся, бо такую задуму можа рэалізаваць толькі той, хто ЎМЕЕ пісаць.
Я пасьля цікавіўся, хто "геніяльны аўтар гэтай "нетлёнки". Дакладаю Вам, што я даведаўся: гэты тэкст пісаў не Мілінкевіч, а яго паплечнікі, сярод якіх НІВОДНАГА на той момант ані журналіста, ані пісьменьніка, ніводнага чалавека, які прафэсійна валодае МАСТАЦТВАМ СЛОВА не было.
Задумаць мала, трэба яшчэ і ўмець выканаць.
Гэта тое, пра што я ўжо казаў нашмат раней: няўменьне нашых лідэраў працаваць з прафэсіяналамі. Больш за тое, ня проста няўменьне, а неразуменьне таго, што толькі так і трэба працаваць!
! |
| [ 12/03/2007 08:34 ] |
| Юрый, дзякуй Вам за фильм! Гэта менавита тое, што хацелася убачыць. Гэтую стужку варта паглядзець кожнаму грамадзянину. |
| Перадавайце адно аднаму, перапісвайце – менавіта гэта для мяне самая галоўная ацэнка фільму. |
| [ 12/03/2007 08:40 ] |
| Добря дзень. Вітае вас Віктар Жылінскі з Рагачова. Можа Вы падкажыце каго з беларускіх журналістаў можна зацікавіць тэма апошніх Прэзідэнцкіх выбараў а мінавіта тое, як яны праводзіліся у нашай правінцыяльнай мясцовасці. Мае дзеці сабралі усе магчымые матэрыялы на гэту тэму так як былі непасрэднымі удзельнікамі тых падзей. І тое што яны разам з маці апынуліся на Плошчы "Каліноўскага" не гледзячы на запалохванні Сухарэнкі з'явілася вынікам той безсаромнай хлусні якая вялася мясцовымі уладамі падчас правядзення прэзідэнскай выбарчай кампаніі. Матэрыял ёсць, але яго трэба прафесійна апрацаваць каб можна было паказаць людзям. Калі з вашай дапамогай гэта каго небудзь зацікавіць--буду вам вельмі удзячны. |
| Я ведаю, што такія матэрыялы збіраюць Беларускі хэльсынскі камітэт і праваабарончы цэнтар "Вясна".
Здаецца, у БХК ў Рагачове ёсьць прадстаўнікі. Я перакананы, што для іх гэтыя матэрыялы будуць вельмі цікавымі. Што да журналістаў, дык такіх, хто б цікавіўся, я ведаю шмат. А вось газэт, якія б надрукавалі гэта, ды яшчэ вялікім накладам, на ўсю Беларусь, на жаль, амаль не засталося.
Мы цяпер на Радыё Свабода. Магчыма, калегі з Свабоды возьмуць гэтыя матэрыялы для эфіру?
|
| [ 12/03/2007 08:55 ] |
| Спадар Хашчавацкі, адкажыце, калі ласка, чаму для каментараў у фільме была выкарыстана расейская мова?
Шчыра кажучы, гэты факт дадаў шмат адмоўнага ў маё агульнае ўражаньне ад стужкі.
Можа, Вы лічыце, што ў новай Беларусі, Беларусі, за якую ахвяравалі сабой людзі на плошчы, мусіць быць дзьве дзяржаўныя мовы?
Дзякуй. |
| Я ўжо адказваў на гэтае пытаньне: гэта аўтарскі фільма, тэкст павінен чытаць аўтар – акторы, колькі я не намагаўся, ня могуць так прачытаць, як аўтар. Я ж, на жаль, не дасканала валодаю беларускай.
|
| [ 12/03/2007 21:10 ] |
| Недавно интереснейшую рецензию прочитал на фильм "Площадь". Не желаете прокомментировать избранные её моменты?
Вся началось с того, что на заре своего правления Лукашенко имел глупость похвалить Гитлера. С тех пор прошло почти полтора десятилетия. Сам неугомонный Адольф, за полтора десятилетия успел развязать мировую войну, проиграть её, прострелить себе башку и сыграть в ящик. Александр Григорьевич за аналогичный отрезок времени родил несколько новых глупостей. А господин Хащеватский не уставал их фиксировать. Благодаря их творческому тандему, теперь мы имеем полный перечень высочайших дуростей на компакт-диске. По списку, от опостылевшего фюрера до «Питерского Скорины» и стихов Василя Быкова. Кажется, ничего не упустили.
Столь же педантично изложен перечень претензий. ОМОН - свиреп, электорат - туп, выборы - подтасованы. Сюжетный переход от фальсифицированных выборов к тупому электорату и обратно поражает воображение. Мой слабый мозг чуть было не решил, что выборы были подтасованы, потому что электорат по тупости проголосовал НЕ за Лукашенко. В противном случае, с какой стати Ермошиной фальсифицировать выбор тупого электората? Из любви к искусству? Я пас, спросите у Хащеватского…
Так что, если вам скажут что фильм на полтора часа - не верьте. Он на полтора десятилетия. Полтора десятилетия претензий, обид и унижений на одном диске. Пока еще только на одном. Вы когда-нибудь видели в магазинах «книгу жалоб и предложений»? Тут примерно то же самое. Только предложений еще меньше.
…
Автор похоже не воспринимает мир иначе как в эстетике жалоб и обвинений. Не успевает девушка открыть рот как вновь и вновь наш профессиональный плакальщик заводит свою пластинку. С мелочностью старухи-процентщицы он перечисляет все зверства и прегрешения режима по пунктам, похоже, поставив себе цель не упустить ни одного. Смотришь и думаешь: тебе бы в прокуроры дядька, с твоей суровой дотошностью, а не в режиссеры. И вопрос сыну Дмитрия Завадского - Где папа? - это как раз из той, казенной и бесчеловечной судебной стилистики.
Белый Росс |
Вы, відаць, маеце на ўвазе рэцэнзію на фільм у "Белгазете"?. Тую, што называецца "Плошча не пра плошчу?". Ну чаму ж не жадаю пракамэнтаваць – зраблю зь вялікім задавальненьнем!
Дык вось. Гэтая рэцэнзія цяпер ляжыць перада мной, я гляджу на я і з пачуцьцём ВЯЛІЗАРНАЙ РАДАСЬЦІ разумею, што яе аўтар Марціновіч катэгарычна ня любіць ані мяне, ані мой фільм "Плошча".
Радасьць – яна ад таго, што АБСАЛЮТНА ЎСЕ мяне будуць любіць толькі на паховінах, а да іх, выглядае, справа пакуль не дайшла.
Апрача таго, гэтая нелюбоў прынесла мне таксама і пачуцьцё вялікай палёгкі. Чаму?
Рэч у тым, што вось ужо некалькі гадоў уважліва чытаючы гэтага аўтара я бачу, што ягоныя артыкулы пра тое, што робіцца ў апазыцыі, спрыяе расколу ў гэтай сфэры. У яго артыкулах усе нашыя лідэры чамусьці аказываюцца нікчэмнымі і дробнымі.
У мяне гэта выклікала сум. Не хацелася верыць. Але сумненьні ў маю дулу Марціновіч уносіў, бо я ня мог да канца зразумець, праўдзівая гэтая інфармацыя ці не. Бо ён пісаў пра тое, чаго я ня ведаў. І вось, нарэшце, ён напісаў пра тое, пра што я ведаю дасканала, гэта значыць, пра фільм і герояў. Напрыклад, пра Дашу. Цытую:
…Темы, смешащие Хащеватского, оставляют совершенно равнодушной девушку Дашу. Ей неинтересно, грыз ли ногти Александр Григорьевич на вручении свидетельств кандидатов. Ей все равно, сидел ли он в «БелАЗе» и лазал ли в рудники к шахтерам…
Каюся, як толькі прачытаў гэта – адразу пазваніў Дашы. Размова прыкладна такая:
- Даша, табе званіў Марціновіч?
- А хто гэта?
- Зь "Белгазеты". Ён напісаў рэцэнзію на фільм. Ён піша, што тое, над чым я сьмяюся, для цябе ня сьмешнае....
- І што ж там канкрэтна ня сьмешна?
- Ну, як Лукашэнка грыз пазногці...
- Не, што ж. Гэта вельмі сьмешна. Там наагул шмат сьмешнага...
- Так? Ты перакананая?
- А адкуль ён увогуле ведае, што мне сьмешна, а што не?
Яшчэ цытата:
…Хащеватский демонстрирует документальные кадры 19-21 марта и костерит переодетых милиционеров, смеется над провокаторами и операторами КГБ (последние представлены настолько важными персонажами, что их даже выносят в отдельную главу).
Ня веру сваім вачам! Дзе там глава пра апэратараў КДБ? Няма ў фільме главы пра апэратараў! Там глава пра КДБ!
Называецца "Назіральнікі".
І яшчэ: …Те, кто не видел других фильмов Хащеватского, могут улыбнуться упомянутым в десятый раз сравнениям или шуткам…
Гледзячы на ўсё, Марцінвоіч бачыў і іншыя мае фільмы і можа прывесьці прыклад ДЗЯСАТКАЎ – да ладна, мне не да драбязы, хаця б аднаго такога паўтора!
А-у! – спадар аўтар, я зь нецярплівасьцю чакаю!
Я магу канкрэтна выкрыць аўтара гэтай рэцэнзіі за элемэнтарную хлусьню і гульні з фактамі. Але не хачу злоўжываць Вашым часам.
Лепш скажу, адкуль ПАЧУЦЬЦЁ ПАЛЁГКІ. Калі чалавек хлусіць, то хлусіць ва ўсім. І, значыць, таму, пра што ён раней пісаў пра іншых, верыць нельга таксама.
Але ж пагадзіцеся, класная задумка: стварыць нібыта незалежную газэту, каб зь яе дапамогай уносіць раздрай ў апазыцыйныя шэрагі!
Прыкмета таго, што так яно і ёсьць – відавочная. Пры канцы рэцэнзіі гэты малады чалавек, які калісьці хацеў быць журналістам, наўпрост зьвяртаецца да мяне. І чамусьці на "ты".
Я спачатку зьдзівіўся – нібыта нешта ня так, я ўсё ж нашмат старэйшы... Але пасьля зразумеў – гэта ён проста капіюе свайго Гаспадара! Той жа таксама з усімі на "ты".
Шасьцёркі заўсёды падобныя на сваіх паханоў.
Падводзячы вынікі з улікам канцэнтрацыі хлусьні ў адной маленечкай рэцэнзіі, магу канстатаваць, што калісьці адзін малады чалавек хацеў стаць журналістам. Але стаў шулерам ад журналістыкі.
Нічога страшнага, гэтым таксама зарабляюць сабе на жыцьцё. Праўда, шулераў у прыстойныя дамы не пускаюць, але гэта ўжо дэталі. Выдаткі прафэсіі.
І апошняе. Дарагі Белы Рос, тут нейкая блытаніна атрымалася. Не з маёй віны. У "надзвычай цікавай"( як Вы пішаце) рэцэнзіі Марціновіч называе мяне "голас, які агучвае жарты". А Вы – наадварот – "наш прафэсійны плакальнік". Разьбярыцеся там паміж сабой, а то сапраўды могуць падумаць, што і ў яго, і ў Вас аднолькава, як Вы выказваецеся, "слабенькі мозаг" (апошняя цытата з ВАС).
|
| [ 13/03/2007 11:30 ] |
| Г-н Хащеватский, умеете ли вы говорить по белорусски, каково ваше отношение к белорусскому языку в кино? |
| На першую частку Вашага пытаньня я ўжо адказваў. Што да беларускай мовы ў кіно, то, безумоўна – так! Але трэба ствараць грамадзкія тэлеканалы, дзе гэтыя фільмы можна будзе паказваць. І галоўную ўвагу надаваць дзіцячым фільмам на беларускай мове. |
| [ 13/03/2007 11:42 ] |
| Чаму Вы не знялі "Плошчу" па беларуску? |
| І на гэтае пытаньне я ўжо адказаў. |
| [ 13/03/2007 12:08 ] |
| У меня не вопрос. Счастлива, что у нас со старшим сыном была почти неделя Площади и мне не стыдно смотреть в глаза своим детям. Имела счастье дважды "засветиться " в Вашем фильме.
Крепкого здоровья Вам, удачи.
Жыве Беларусь! |
| Гэта цудоўна, што мы ўсе разам: і бацькі, і дзеці. Вам і Вашым дзецям – таксама добрага здароўя. Жыве Беларусь! |
| [ 13/03/2007 14:22 ] |
| Спадар Юры, дзякуй Вам за фільмы! І вось цікава, ці ведаеце Вы, а ці глядзеў "Обыкновенный презідент" галоўны герой гэтага фільму, і калі глядзеў , дык якая яго была рэакцыя? |
Тое, што герой бачыў гэты фільм – гэта дакладна, ёсьць спраўджаная інфармацыя: ён, фактычна, сам прызнаўся ў гэтым у інтэрвію Каравулаву. І як заўжды выдаў арыгінальны тэзіс. На пытаньне Каравулава “чаму б не паказаць гэты фільм па тэлебачаньні?” ён адказаў: “Гэты фільм здымаўся не для таго, каб яго паказвалі”. (?!)
Што датычыцца ягонай рэакцыі, то ПАВОДЛЕ ЧУТАК ён падчас прагляду ад злосьці зламаў два крэслы. Ня ведаю, ці гэта так, чуткі – рэч ненадзейная. Можа, гэта хто-небудзь зь яго найбліжэйшых памочнікаў пусьціў такую чутку – яны ж яго, я думаю, ня вельмі любяць. |
| [ 13/03/2007 15:07 ] |
| Юры,
Дзякуй Вам за "Плошчу", гэты цудоўны фільм. Гледзячы яго, я 100 разоў плакаў і 100 разоў смяяўся. Адзін з найлепшых фільмаў, якія я глядеў за сваё жыцце. Вельмі глыбокі фільм. Дзякуй Вам вялікі! А пытанне адно. Ці прыйдзеце на Плошчу святкаваць Дзень Волі? Вельмі хочацца ўбачыць Вас.
Дзякуй. |
| Я ўжо адказваў на такое пытаньне - безумоўна, зьбіраюся прыйсьці. Проста ў апошні час мяне ўзялі бранхіт і грып, але спадзяюся, што да 25-га выкарабкаюся (вось і ў Кіеве сяджу з тэмпэратурай 37,8). Думаю, да 25-га будзе ўсё нормальна. |
| [ 13/03/2007 16:28 ] |
| Здравствуйте.
Фильм нужный и своевременный.
Но врядли дойдет до пассивного белоруса.
Скажите планируете Вы попытки донести его тем белорусам, которые его специально не искали в интернете или на кассетах, с помощью источников, которые хоть как-то доходят до Минска- вели ли Вы какие-либо переговоры, ну например, с наиболее вероятным для такого фильма каналом RTVi?
Степан. |
| Я прапанаваў гэты фільм (і прапаноўваю, з дапамогай гэтага он-лайну) абсалютна ўсім каналам, якія гатовыя фільм паказаць. Але што тычыцца -- данесьці яго да тых, хто не цікавіцца палітыкай і нашым змаганьнем -- гэта важна, але не самае важнае. Галоўнае - данесьці фільм да нас з Вамі, да тых, хто ўсьведамляе сітуацыю. Хаця гэта дзіўнае сьцьвярджэньне. Але зразумейце – нас вельмі шмат. І калі б мы сабраліся разам, мы б здолелі вырашыць галоўную праблему Беларусі, нават і не прыцягваючы на свой бок электарат Лукашэнкі. Праблема ў тым, што хаця мы і думаем аднолькава, але пакуль яшчэ не зусім разам. Мы спрачаемся пра лідэраў, пра тое, у які дзень сабрацца, спрачаемся па дробязях. А думаць трэба пра галоўнае – пра нашую будучыню і пра будучыню дзяцей. Калі мы гэта зразумеем – мы зьбярэмся ўсе разам. Спадзяюся, што гэта будзе 25-ага. |
| [ 13/03/2007 17:32 ] |
| Цi ёсьць якiя задумкi на наступны фiльм? Пра што ён можа быць? Сяргей, Узда |
| І на гэтае пытаньне я адказваў. Калі Вы пытаецеся пра фільм на тэму палітычнай сытуацыі ў Беларусі – я хацеў бы зьняць фільм “Звычайны канец”, “Звычайны фініш”. Бо заўсёды цікава, як прыходзіць дыктатар да ўлады, як ён кіруе краінай, і як ён сыходзіць. Гэта быў бы завершаны трыпціх. |
| [ 13/03/2007 21:16 ] |
| Спадар Хашчавацкі,у мяне да вас такое пытанне:Як вы ацэньваецце ''Плошчу'' з пункту гледжання звычайнага гледача,а не як аўтар.І якія мінусы ,на ваш погляд у ім ёсць? З павагай,Яўген з Маладзечна. |
| Мне цяжка цяпер казаць пра мінусы ў гэтым фільме – а яны, безумоўна, ёсьць. Як казаў Ліс з “Маленькага прынцы” Эксзюпэры – “Няма ў сьвеце дасканаласьці” – і ўздыхаў... Усе мінусы я пабачу праз некаторы час. Але з пункту гледжаньня звычайнага гледача, калі я мантажую, я ўвесь час імкнуся глядзець як звычайны глядач. Бо я ж таксама звычайны глядач. І пакуль мне падабаецца. Зрэшты, трэба запытацца ў іншых звычайных гледачоў... |
| [ 13/03/2007 21:22 ] |
| Добрый День! Спасибо Вам большое за то, что Вы делаете для Беларуси. Недавно посмотрев Ваш фильм "Плошча" родители и бабушка моей подруги полостью поменяли свое мнение о президенте и о ситуации в стране. Теперь они поддерживают другого человека (не с такими пышными усами, но с бородой). Более того они (так же как и я) копируют и распространяют фильм знакомым. У меня следующий вопрос: где можно приобрести этот и другие Ваши фильмы, т.к. во-первых скачивать из интернета долго и накладно, во-вторых хотелось бы приобрести за деньги, которые могли бы принести маленький вклад в бюджет следующего фильма. |
| Давайце дамовімся гэтак- было некалькі такіх пытаньняў. Усе свае фільмы магу перадаць ва Управу БНФ на былой Варвашэні, 8 – з дазволам рабіць колькі заўгодна копіяў. І мне за гэта ня трэба ніякіх грошай. Хай усе гэтыя грошы пойдуць на добрую справу. Я спадзяюся, што тыя, хто захоча атрымаць гэтыя фільмы, праз Управу БНФ атрымаюць. Праз некалькі дзён я перадам туды дыскі, і іх можна будзе памнажаць.
|
| [ 13/03/2007 21:48 ] |
| Уважаемый Юрий.Не буду много говорить о том, как я отреагировал на ваш фильм "Площча". Скажу только, что я и мои друзья скинулись, купили пачку (100 шт) чистых "болванок", я записал этот фильм на них. Все копии разошлись по рукам и просматриваются людьми. Думаю мы не одни, в этой инициативе, и фильм посмотрят большинство думающих и не пьяных жителей Беларуси.
Спасибо!
Но.
Хотелось бы узнать, а есть ли в ваших планах показать в ваших фильмах позицию З.Пазняка? И вообще узнать ваше отношение к нему. И почему в вашем фильме так мало внимания уделено А Козулину, который пострадал, больше всех?
Сергей. |
Вялікі дзякуй, Сяргей. За тое, што Вы зрабілі. Для мяне гэта самая высокая адзнака.
Я захапляюся пазыцыяй Аляксандра Казуліна і ягонымі стаічнымі паводзінамі за кратамі. Ён дамогся таго, у ва што ніхто з нас ня верыў. Па яго патрабаваньні ў Радзе бясьпекі ААН прагучала пытаньне аб становішчы ў Беларусі. Гэта – подзьвіг, і Аляксандар Казулін заслугоўвае таго, каб пра яго зрабіць асобны фільм. Але галоўнымі героямі фільму “Плошча” былі тыя маладыя асобы, якія на гэтай плошчы былі. Калі б Казуліна альбо Мілінкевіча, альбо якога іншага лідэра ў фільме было б болей, -- паняцьце “галоўны герой” магло б зьмясьціцца. Іншая справа, што ў фільме шмат Лукашэнкі, але гэта – антыпод майму галоўнаму герою. Моладзі, гэта той, з кім мае галоўныя героі змагаюца.
Гэта клясычная драматургія – ёсьць герой і яго антыпод, і яны змагаюцца. Іх барацьба і ёсьць сутнасьць драматургіі.
Што датычна Пазьняка, дык мы яшчэ не дастаткова ацанілі гэтую фігуру. Гэта чалавек, які зойме месца ў гісторыі Беларусі вельмі вялікае. Я пляную зрабіць фільм, пра які ўжо казаў – “Демократия, которую мы прозевали» -- і хацеў бы ў гэтым фільме галоўным героем бачыць Зянона. Калі знайду сродкі – абавязкова зраблю.
|
| [ 14/03/2007 13:27 ] |
| Юрий, вы, однако, нехилый сторонник терии заговора. То что я написал - это и есть отрывок из рецензии, который я вас и просил прокомментировать. И нашёл я его где-то на просторах ЖЖ. А вы что-то другое комментируете, чего я вообще не читал. Но сейчас почитаю :) Так вопрос прежний: это не я написал - это я прошу вас прокомментировать. Белый Росс |
| Я не разумею, што Вы мяне просіце пракамэнтаваць. Але калі я Вас нечым незаслужана пакрыўдзіў – у кожным разе, прабачце. Проста Ваша пазыцыя ў тым Вашым пытаньні шмат у чым супадала з пазыцыяй аўтара рэцэнзіі у “Беогазэце”. І я вырашыў, што Вы маеце на ўвазе яе. |
| [ 14/03/2007 13:28 ] |
| Юрий, васведь не было на Площади и уж тем более в палаточном городке. Что же вы бросаете в своей картине упреки в адрес старшего поколения и тех, кто туда не пришел? У вас, вообще, любопытная творческая манера - В Чечню не ездил, но фильм смонтировал и пытался своим комментариес быть и судьей и адвокатом. Как и в фильме "Площадь". знаете, с чужой хроникой как-то не вяжется "ячество". Не говорю о том, что фильм-анализ социального явления опять стал фельетоном о "всенародноизбранном". Ну посмеялись и что? Что тнового (не фактам, а по способу творческого и пр. осмысления? Собственно, для "публициста" - главное - ухватить кусок и можно ездить, вещать по фестивалям. |
| Мяне сапраўды не было ў тыя дні на плошчы. Таму што я ў гэты момант займаўся каардынацыяй атрыманьня матэрыялу з усімі тэлеканаламі. Мне перадавалі ў гэты момант нават апэратары беларускіх дзяржаўных тэлеканалаў. Гэта была вельмі важная праца. Я палічыў яе больш важнай, чым наяўнасьць яшчэ аднаго чалавека на плошчы. У гэты момант я “з колаў” капіяваў матэрыялы, таму што гэта трэба было зрабіць тэрмінова, і хаваў іх ня проста на розных месцах у Беларусі, а нават па розных краінах. Апэратары, зь якімі я ў гэты момант працаваў, цудоўныя прафесіяналы, якія цалкам разумела задачу, і ім у гэты момант не патрэбна была кіруючая рука з майго боку. Паверце, я не баюся выйсьці на плошчу і патрапіць на Акрэсьціна. Я там ужо быў. Паставіць пад удар лёс будучага фільму – вось чаго я баяўся. Аналягічны падыход у мяне быў і ў Чачні. Можна прыехаць туды, падзівіцца на свой “гераізм” (у “гарачых кропках” я бываў, і па мне стралялі, і не адзін раз), але – у выніку я б не атрымаў такога аб’ёмнага матэрыялу, які я меў на чачэнскую тэму ад маіх сяброў – франтавых апэратараў-стрынгераў. Яны былі маімі вачамі ў чачэнскай вайне, і яны з радасьцю далі мне матэрыял, зьняты імі амаль за 15 гадоў. Як Вы разумееце, 15 гадоў правесьці у Чачні я б ня здолеў, а яны ўсе разам здолелі. Дарэчы, Леў Талстой таксама не ваяваў у вайну 1812 г. – але напісаў найлепшую кнігу пра вайну з Напалеонам. Таму Ваша пытаньне я ўспрымаю як пытаньне дылетанта, які проста ня ведае, як робяцца сапраўдныя творы. |
| [ 14/03/2007 14:10 ] |
| Спасибо за ответ, и если успею реплику - я согласен, что все вроде и думают одинаково, но не совсем вместе- и это никак не будет единым фронтом, тк в протестной среде и разношерстная интеллигенция и диаметральные идеи от коммунистов до консерваторов и единственная точка соприкосновения всех этих людей - конец диктатуре, и прав Миленкевич , пытаясь создать надпартийное движение- уж в будущем парламенте и выборах партии могут решать какие-то свои идеологические задачи, но не сегодня.. Но позволю не согласиться с Вами, что фильм этот не обязателен для якобы электората Лукашенки- и те цифры , которые называет Ермошина- это далеко не личный и преданный электорат власти и даже не колеблющийся и безразличный- это люди политически не активные и лишенные информации. Думаю , ошибка считать, что сюда по крупице доносить правду о той степени лжи - не очень важно- это основная задача- намного важнее нежели нам или показа в Праге и Варшаве- нам это напоминание, что мы еще существуем, но это не открывает глаза хитроватому, практичному белорусу и в глубинке, да и в Минске на заводе, который чует, что что-то не так- но не знает что. Не зря так тщательно пе6рекрываются каналы информации для населения.
Степан. |
| Сьцяпан, я з Вамі згодны. Калі я Вам адказаў, я проста меў на ўвазе цэнтральную, стрыжневую мэту – аб’яднаць нас. Але фільм “Плошча” можна ўспрымаць яук інструмэнт. І той, хто пажадае з яго дапамогай ўздзейнічаць і на лукашэнкаўскі электарат, той зробіць вельмі важную справу. Таму што гэта – нашы суайчыньнікі, нашыя знаёмыя, нашыя калегі, суседзі, нашыя дзядулі і бабулі. Гэта нашыя любімыя людзі, і нельга, каб палітычныя разнагалосьсі стаялі непераадольным мурам паміж намі. Тут нехта распавядаў, як пераагітаваў сваіх бацькоў і бабулю з дапамогай гэтага кіно – вось гэта вельмі правільна. І зразумейце, фільм тут і не нагэтулькі важны, наколькі важная нашая зь імі добразычлівая дыскусія. Давайце ўсіх разам іх пераконваць. А калі фільм гэтаму будзе дапамагаць – дык слава Богу. |
| [ 14/03/2007 14:14 ] |
| правдивый фильм ! как участник событий могу подтвердить , что все в фильме правда!!!
Не планирет ли режиссер снять фильм по этому сюжету
http://www.ucpb.org/?lang=rus&open=576 |
| Гэта глыбокая і вельмі цікавая пралбема. На гэтую тэму вельмі хацелася б зьняць фільм, калі “рэжым пажырае ўласных дзяцей”. Менавіта гэта я і хачу дасьледваць у фільме “Демократія, которую мы прозевали». Вось тым і страшны гэты рэжым, што ён разбуральна ўплывае на псыхіку кожнага канкрэтнага чалавека. Гэта і ёсьць таталітарызм. І ня толькі ў сацыяльным і палітычным сэнсах, але і ў маральным і ў духоўным.
|
| [ 14/03/2007 14:21 ] |
| Вам не кажется, что все шасны что-то изменить были утрачены в 1996 году?
Я до сих пересматриваю иногда хронику марта-мая 1996 года..Уже к осени все сошло на нет, а импичмент вышел пшиком. После этого началась "новая эра", а диктатор осознал, как и что делать.
Сейчас оппозиция напоминает дурной сон, по большей части.
Вы сами верите в то,что 1) народ придет 2) если придет, это даст результат?
Сейчас ситуация остра, как никогда. Другого шанса точно не будет. Либо аннексия либо нечто, что пока даже страшно представить.
Прабачце, что не на мове - ужо некалькi год па-замежами краiны, мову не ужываю...да и апошнiмi гадамi усе больш не дае пакою думка, цi патрэбна ли гэта навогул... |
| Безумоўна, у 1996 годзе быў страчаны шанец. Я б нават сказаў, што ён быў страчаны нашмат раней, калі у 1992 годзе ў Вярхоўным Савеце 12-га скліканьня большасьць дэпутатаў не падтрымала вельмі правільную і своечасовую ініцыятыву Апазыцыі БНФ аб рэфэрэндуме па датэрміновых выбарах. Таму новы Вярхоўны Савет быў абраны слабы, калі б у 1996 годзе ў ім былі іншыя людзі – усё магло б адбыцца інакш. Але што цяпер пасыпаць галаву попелам... Што было – тое было. Проста трэба зрабіць высновы з гэтага ўроку і рухацца далей. Зразумейце, апазыцыя ў такой ступені слабая, у якой ступені слабой лічаце яе Вы. Калі Вы будзеце яе лічыць моцнай – яна будзе моцнай. Давайце канстатуем вось што: для Беларусі ёсьць бясспрэчныя каштоўнасьці – сувэрэнітэт, а таксама гісторыя, культура, мова, без якіх гэты сувэрэнітэт немагчымы. Давайце сканцэнтруемся на гэтым, і будзем падтрымліваць тых лідэраў, якія гэта адстойваюць. Давайце ня будзем спрачацца, хто мацнейшы, Мілінкевіч альбо Лябедзька. Чым больш мы спрачаемся. Тым слабейшымі яны робяцца. Давайце падтрымліваць іх дзеля тых самых каштоўнасьцяў. А вось калі прыйдзе час, калі мы зможам выбіраць паміж імі на выбарах – тады ўсё і вызначыцца само сабой. |
| [ 14/03/2007 14:23 ] |
| Добрый день, Юрий. Для начала, огромное Вам спасибо и за "Плошчу", и за "Обыкновенного президента". А вопрос будет таким: есть ли у Вас планы снять фильм по грядущим событиям весны-2007? Заранее спасибо за ответ.
С уважением, Павел.
P.S. Дико извиняюсь за то, что написал на русском. |
Не выбачайцеся, я адказваю таксама на расейскай, таму што гэта мова, на якой я прызвычаіўся карыстацца. Значыць, будзем вывучаць беларускую разам з Вамі, у адзін час.
Цяпер па сутнасьці пытаньня. Усё залежыць ад таго, што адбудзецца вясной 2007-ага, але матэрыял здымаць будзем. Магчыма, яго хопіць на цэлы фільм.
|
| [ 14/03/2007 14:34 ] |
| Скажыце, калi ласка, чаму фiльм зроблен у гэткай "сьцёбнай" форме? мне часамi бракавала сур'ёзнасьцi. але гэта канешне суб'ектыуна:) дзякуй за фiльм. посьпехау! Юля, Берасьце. |
| Дарагая Юля, у мяне ёсьць любімы драматург – Грыгорый Горын, зь якім я меў шчасьце працаваць. У фільме “Той самы Мюнгхаўзэн” ён вуснамі героя выказаў цудоўную думку: “”Усе самыя страшныя злачынствы былі зроблены з сур’ёзным выразам твару”. Гэта па-першае. Па-другое, тое, над чым мы можам сьмяяцца, ужо не страшна. Страшэннае не бывае сьмешным. А калі сьмешна дык ня страшна. І гэта той псыхалягічны прыём, якую я ўносіў у фільм, каб даказаць, што мы можам змагацца, што гэта – ня страшна. А потым, чэсна кажучы, калі я чую нашага “усенародна абранага”, мне заўсёды вельмі сьмешна. Таму што з вельмі сурёзным тварам ён выказвае вельмі сьмешныя глупствы. Сьмейцеся, Юля, гэта вельмі карысна для здароў’я, а я Вам жадаю добрага здароўя і сілаў на карысьць Беларусі і на сваю карысьць. |
| [ 14/03/2007 14:43 ] |
| Вэб-рэдактар: завяршаем нашу он-лайн канфэрэнцыю. |
Завяршаючы он-лайн, хачу сказаць, што не чакаў нагэтулькі глыбокіх пытаньняў. Захоплены глыбінёй мысьленьня маіх суразмоўцаў, тым, што яны не павярхоўна глядзяць на сытуацыю. І адказваючы на пытаньні, я шмат што зразумеў. Мне давялося падумаць пра тое, пра што я раней на задумваўся. І за гэта я ўдзячны сваім суразмоўцам. Усім здароў’я, шчасьця і – свабоды. Такой свабоды, якая было на Плошчы, і якая, я спадзяюся, прыйдзе ў Беларусь назаўсёды.
Жыве Беларусь!
|
|
 |
![[ svaboda logo ]](http://www.svaboda.org/images/left-banner.gif)
![[ svaboda logo ]](http://www.svaboda.org/images/banner.gif)
![[ svaboda logo ]](http://www.svaboda.org/images/right-banner.gif)
![[ svaboda logo ]](http://www.svaboda.org/images/left-bar-nav.gif)
![[ svaboda logo ]](http://www.svaboda.org/images/right-bar-nav.gif)
![[ svaboda logo ]](http://www.svaboda.org/images/left-bar-nav2.gif)
![[ svaboda logo ]](http://www.svaboda.org/images/right-bar-live.gif)
