|
RFE/RL |
|
|
|
RFE/RL |
|
|
|
|
|
Ці памяць жабруе
па котлішчах колішніх дзён, Ці сум пералётны мне вочы запарушыў… – Пра што ў пераходзе падземным пяе саксафон? Пра што яму рэха адказвае зь нетраў душы? Віно і самота дапітыя сёньня да дна… Аднак не ратуюць калі па сьлядах наўздагон За мной неназваная – чую – ступае віна, Ды шанцам апошнім хай музыка будзе адна – Іграй, саксафон. Аціхнуць няхай І гаворка, і грукат, і звон… – Іграй, саксафон. Іграй, мой адзіны па смутку няпэўнаму брат. Дарадцаў хапае, але разуменьня – наўрад. Ня сьвятасьць – аблуда цяпер узышла на амбон, – Іграй, саксафон. І цягнецца кожны да ськіпетраў, лаўраў, карон… Іграй, саксафон. Няўжо сапраўды мы аплочваем нейкі праклён? Няўжо наша воля – адно толькі мроя ды сон? Скажы, саксафон. Ня карта – жыцьцё выстаўляецца сёньня на кон, Бо сьвет, як цягнік, што вось-вось паляціць пад адхон… Ратуй, саксафон. Іграй, музыкант, не змаўкай, не змані, не зграшы… Даруй нам, што музыка сёньня каштуе грашы. Даруй, што грашыў супраць музыкі і цішыні, Што мала кахаў іх у кожным падораным дні. Даруй, цішыня, мне і, музыка, – чуеш? – даруй. Хай некаму – глупствам – усё, што я вам гавару, Ды, як ні было б там, цяпер разумею аднак, Хто музыку мае каханаю, той не жабрак. Няхай ён апошні – у славе, пашане, грашах… Ды музыку чуючы – Госпада чуе душа. І ў гэтым ёй – воля, і права, і шлях, і закон… Іграй, саксафон. Рыгор Сітніца
|
|
|
| Радыё СВАБОДА |
|
© 1995-2000 Radio Free Europe / Radio Liberty, Inc.,
All Rights Reserved.
http://www.rferl.org |