Палітычны Віцебск ня сьпіць: учора з 12 да 13 гадзінаў сацыял-дэмакраты
з Народнай грамады пад эгідай Каардынацыйнай Рады дэмакратычных сілаў праводзілі
свой пікет з праграмы акцыяў супраць галечы і нізкіх заробкаў.
Міліцыя ў пікеце ня ўдзельнічала, то бок яе не было зусім. Напэўна,
замест яе прыйшлі два старыя, якія ваяўніча заявілі, што яны з камуністычнай
партыі і супраць нацыяналістаў і прапанавалі свае газэты. Па сто рублёў.
На пытаньне, зь якой яны партыі, Чыкіна ці Калякіна, адказалі, што з партыі
Ніны Андрэевай, і кіраўніцтва іхняе, цытую, у Ленінградзе.
Сацыял-дэмакратаў на пікеце было каля пятнаццаці чалавек. Моладзь прапанавала
свой варыянт улёткі з красамоўным аналізам становішча раней, зараз і прагнозам
на будучыню, пад якім рытарычна напісалі “Церпім?”. На адвароце — дадзеныя
пра Эстонію на 98-мы, 99-ы і 2000 год, дзе ўражвае лічба сярэдняга заробку
ў 262 даляры і пэнсіі ў 88. Па гэтыя дадзенымі Маладыя сацыял-дэмакраты
зьвярталіся непасрэдна ў эстонскую амбасаду.
Людзі на прыпынку, атрымліваючы матэрыялы, пачыналі лаяцца на ўладу,
завязваць паміж сабой дыскусіі і пераконваць адно аднаго, што, як і напісана
ў плякатах, “Далей так жыць немагчыма!”. Жанчына, адказваючы на плякат
“Галодны настаўнік вучыць ня можа!” выправіла адну граматычную памылку
і падкрэсьліла, што можа. Ён можа вучыць сваёй галечай.
Кімсьці з прыпынку прапаноўвалася зараз жа ісьці бурыць катэджы намэнклятуры.
Са зьдзіўленьнем людзі чыталі аб’яву непасрэдна сярод плякатаў: “Каму патрэбныя
інвалідныя каляскі, тэлефанаваць па … нумары”. Высьветлілася, што зараз
на мытні стаіць грузавік з гуманітарнай дапамогаю якраз у выглядзе гэтых
мэдычных прыстасаваньняў.
У фінале да пікетоўцаў падыйшоў стары дзядок і падумаўшы, сказаў: “Я
ведаю чаму так дрэнна. Ніхто ня едзе працаваць у калгас!”
Алесь Жукоўскі, Віцебск
|
