|
Палітінфармацыя
Палітінфармацыя — гэта казкі жыцьця.
Тлумачальны пяцітамовік беларускай мовы падае: палітінфармацыя — гэта
«паведамленьне пра бягучыя палітычныя падзеі ўнутрыдзяржаўнага і міжнароднага жыцьця».
Гучыць бяскрыўдна як Сі-Эн-Эн, ці Бі-Бі-Сі, і таму жыхар XXI стагодзьдзя напэўна
не дадумаецца, што:
— Палітінфармацыя — гэта час, адабраны ў чалавека дзеля дабраахвотна-прымусовай
палітычнай адукацыі, якая мусіла ператварыць яго ў будаўніка камунізму.
— У катэгорыю будаўнікоў не траплялі немаўляты і глухія пэнсіянеры.
— Праз катаргу палітінфармацыі праходзіла ўсё насельніцтва краіны.
— Палітінфармацыі чыталіся дзе заўгодна: у ленінскіх пакоях, чырвоных кутках,
школах, рабочых бытоўках, на палявых станах і нават у космасе.
Палітінфармацыю можна было ігнараваць, але нельга было прапусьціць. Пасьля
адпаведных палітінфармацыяў увесь савецкі народ спачатку да бяспамяцтва любіў, а потым
люта ненавідзеў югаслаўскага лідэра Іосіфа Броз Ціта, кітайскага Мао Цзэдуна, сваіх
(рэпрэсаваных у часы сталіншчыны) Цішку Гартнага, Васіля Шаранговіча, Міколу Галадзеда...
Пасьля палітінфармацыяў савецкі чалавек разумеў як і чаму апынулася ды пачало ўжываць
сілу савецкае войска ў братніх Вугоршчыне (1956) і Чэхаславаччыне (1968), а таксама
ў нябратнім Афганістане.
Адметная рыса палітінфармацыяў — беспамылковасьць, аўтарытэтнасьць і татальная
іррэальнасьць.
Казкі жыцьця — савецкія казкі для дарослых.
Сяржук Сокалаў-Воюш
|
