Слоўнік Свабоды зусім нетрадыцыйна для Беларусі ХХ стагодзьзя пачнем з Бога.

Бог – слова сваё, спрадвечнае, з тых часоў калі людзі ў нас пачалі адчуваць сябе людзьмі – стварэньнямі Божымі.  Амаль аднолькава гучыць гэтае слова ва ўсіх славянскіх мовах.  Але расейцы так і ня здолелі яго прызвычаіць да сваёй мовы і дагэтуль вымаўляюць яго па-беларуску: Бог.

Божа, Божухна, Божанька, Божачка, – зьвярталіся да Яго спрадвеку нашыя людзі.

Бог — бацька, казалі з пашанай.

Бог даў — калі шчасьціла ў жыцьці.
Бог дасьць — калі спадзяваліся на ўдачу.
Дай Божа — просячы ласкі.
памажы Божа — зычылі працаўнікам.
сыць Божа — каб смачна елася.
радзі Божа — як сеялі жыта.
барані Божа — каб адвёў бяду.
Дзякуй Богу — славячы ўладара Неба й зямлі.

На Божай пасьцелі ляжыць той, хто канчае дні свае, аж пакуль ня скажуць: «Бог узяў».

У гэтым стагодзьдзі Беларусь разыйшлася з Богам, пачаўшы нават пісаць гэтае слова з малой літары.  За гэта даводзіцца дорага плаціць.  «На Беларусі Бог жыве», – сказаў Караткевіч.  Нам яшчэ давядзецца дарастаць да гэтай надзеі паэта.

На канец нагадаю амаль забытае ў Беларусі сьветлае й шчырае разьвітаньне: з Богам!

Сяргей Шупа