news programs realaudio contact archive
      Мясцовыя выбары
    Беларусь - Расея
    Праскі акцэнт
    Экспэртыза свабоды
    Эканоміка
    Правы чалавека
    Міжнародны аддзел
    Рэгіёны
    Вайна з тэрарызмам

      Курапаты
    Палітычная геаграфія
    Беларускі Iнтэрнэт
    Суайчыньнікі
    Цытаты мінулага

    Вострая брама
    Беларуская
    Aтлянтыда

    Вольная студыя
    Чытальная заля
    Жывая мова
    Данчык выбірае

      Сымбаль веры
    Агляд пошты
    Дазвол на выезд
    Здароўе
    Мая Свабода
    Прыватны дзёньнік

  
   Шукайце ў Google


    Час і Хвалі
    Realaudio
    Аўдыё-архiў


    RFE/RL Newsline
    Weekday Magazine
    PBU Report
    RFE/RL Homepage
    Reprints


   Беларускі рэйтынг

   


19 Траўня 2004
 
ДЗЯЦЕЙ ПЕРАСЯЛЕНЦАЎ З ЗАРАЖАНЫХ ВЁСАК НА АЗДАРАЎЛЕНЬНЕ НЯ ВОЗЬМУЦЬ
У заражанай радыяцыяй вёсцы Няглюбка Веткаўскага раёну дзеці перасяленцаў з краінаў СНД ня змогуць выехаць са сваімі беларускімі аднагодкамі на летняе аздараўленьне ў санаторый. У Няглюбцы пабываў наш гомельскі карэспандэнт.
 
Казімер Яноўскі, Веткаўскі раён
 
У беларускую вёску Няглюбка перасяленцы з краінаў СНД сталі прыяжджаць у 1990-я гады. Пасьля Чарнобылю многія мясцовыя жыхары выехалі зь вёскі ў чыстыя раёны. Апусьцелыя хаты дырэкцыя саўгасу “Дружба” стала аддаваць перасяленцам з Расеі, Казахстану, Таджыкістану ды іншых рэспублік былога Саюзу.

Цяпер перасяленцы складаюць асноўную рабочую сілу ў сельгаспрадпрыемстве. Аднак з прычыны адсутнасьці прапіскі і беларускага грамадзянства ў бацькоў, дзеці перасяленцаў ня могуць выехаць на аздараўленьне са сваімі няглюбскімі аднагодкамі.

Гавораць дзеці перасяленцаў:

(Дзяўчынка: ) “Я ў санаторый ня еду, бо няма яшчэ прапіскі”.

(Хлопчык: ) “Я не прапісаны, мне нельга ехаць. Хацеў бы разам з усімі паехаць у санаторый”.

Трынаццацігадовы Ігар Яцкоў, які з маці прыехаў з Казахстану, на летніх канікулах мяркуе ня адпачываць, а зарабляць грошы.

(Яцкоў: ) “Буду летам зарабляць. Можна кароў альбо цялят пасьвіць у саўгасе, а можна і дапамагаць каму-небудзь”.

Сакратарка сельскага Савету Надзея Грынькова сьцьвярджае, што многія перасяленцы самі ня надта рупяцца сабраць неабходныя даведкі і атрымаць прапіску. Сярод такіх названа была і перасяленка з Казахстану Галіна Пермалотава, даярка, маці чацьвярых дзяцей.

(Пермалотава: ) “Цяжкавата прапісацца. У каго, можа, хапае сродкаў, той прапісваецца. У мяне ня хапае. За ўсе даведкі, што зьбіраеш, трэба плаціць. І каб здаць дакумэнты, таксама трэба заплаціць. Даведка на СНІД наагул 10 даляраў каштуе, і яна толькі на адзін месяц сапраўдная. Па даведку трэба ехаць у Гомель. І мінімалку трэба плаціць. У мяне не атрымліваецца, ў мяне чацьвера дзяцей. Трэба іх пракарміць, адзець, абуць. Усё дарагое. Калі прадукты ўзяла, месяц ужо лічы заробку няма”.

У Галіны Пермалотавай трое школьнікаў. На летнік канікулах яны таксама ня паедуць на аздараўленьне.

(Пермалотава: ) “Без прапіскі тут на адпачынак не бяруць. Едуць толькі тыя, хто прапісаны. Мы плацім прафсаюзныя складкі. А чым карыстаемся? Толькі тым, што дзецям раз на год нейкія падаруначкі дадуць. Калі мы тут жывем і працуем, то дзеці маглі б хоць раз паехаць на якое аздараўленьне. Па-мойму, ня было б вялікіх стратаў”.


archive
  skip it
www.svaboda.org is © 2004 Radio Free Europe/Radio Liberty, Inc. All Rights Reserved.