Беларусь - Расея     Праскі акцэнт     Экспэртыза свабоды     Эканоміка     Правы чалавека     Міжнародны аддзел     Рэгіёны     Вайна з тэрарызмам       Курапаты     Палітычная геаграфія     Беларускі Iнтэрнэт     Суайчыньнікі     Сьвет за вакном     Вострая брама     Беларуская     Aтлянтыда     Вольная студыя     Галерэя "Свабоды"       Сымбаль веры     Агляд пошты     Здароўе     Партрэт на Свабодзе       Дадатковы Пошук     Час і Хвалі     Realaudio     Аўдыё-архiў     RFE/RL Newsline     Weekday Magazine     PBU Report     RFE/RL Homepage     Reprints         2 Сьнежня 2002   АДМЫСЛОЎЦЫ ПРАДПРЫЕМСТВА “ПРАЕКТРЭСТАЎРАЦЫЯ” РАСПРАЦАВАЛІ ПРАЕКТ АХОЎНЫХ ЗОНАЎ КУРАПАТАЎ Праект замацоўвае межы мэмарыялу на мясцовасьці й вызначае, на якой адлегласьці ад Курапатаў магчыма весьці будаўнічыя работы.   Ганна Соусь, Менск   На замову Беларускай асацыяцыі ахвяраў палітычных рэпрэсіяў адмыслоўцы ўнітарнага прадпрыемства “Праектрэстаўрацыя” Вольга Кукуня і Тацяна Косьціч распрацавалі праект ахоўных зонаў Курапатаў. Адметна, што зрабілі яны гэтую справу бясплатна, у свой вольны час. Навуковая кіраўніца курапацкага мэмарыялу Мая Кляшторная тлумачыць для Радыё Свабода, дзеля чаго патрэбны праект ахоўных зонаў: (Кляшторная: ) “Праект ахоўнай зоны ўключае ў сябе сам помнік і зоны, якія прылягаюць да гэтага помніку. У гэтых зонах нельга весьці ніякую забудову, і можна вырашаць пытаньні толькі з тымі аб’ектамі, якія непасрэдна датычаць помніку. Праект ахоўных зонаў павінен быць зацьверджаны навуковай радай Дэпартамэнту аховы гісторыка-культурнай спадчыны і рэстаўрацыі. Трэба прайсьці і пэўнае ўзгадненьне. Без праекту ахоўных зонаў нельга было разглядаць у гэтым раёне ніводнай забудовы, якая падыходзіць блізка да Курапатаў. Тут ужо парушэньні ёсьць. І аўтазапраўка, і “Аквабел”, катэджныя забудовы”. Калі праект ахоўных зонаў будзе прыняты, то гэтыя межы мусяць быць нанесеныя на ўсе мапы забудовы ў раёне, тлумачыць Мая Кляшторная. Мастацтвазнаўца Вольга Кукуня зрабіла гістарычнае дасьледаваньне тэрыторыі, на якой знаходзіцца цяпер Курапаты. Упершыню гэтая мясьціна ўзгадваецца ў 16 стагодзьдзі. Разам з аўтаркай праекту Тацянай Косьціч яны вызначылі й нанесьлі на мапу тую дарогу, якой калісьці везьлі людзей на расстрэл у Курапаты (тады гэтая мясьціна называлася Брод). Гаворыць Вольга Кукуня: (Кукуня: ) “Мы пралічылі дзьве дарогі, які там былі яшчэ з 16 стагодзьдзя. Гэта Лагойскі тракт і дарога “Менск–Цна–Малінаўка”. Астатнія ўсе дарогі мы датуем 18-м стагодзьдзем. Потым зьявілася дарога Калодзішчы–Заслаўе, і — апошняя дарога, якія шмат зьмяніла й шмат чаго зьнішчыла, гэта кальцавая дарога 1959 году. Мы падсумавалі ўсе гэтыя зьвесткі, зьвярнуліся да ўспамінаў, якія былі надрукаваныя ў дзьвюх кнігах пра Курапаты, і тады пралічылі гэтую апошнюю дарогу, якая вяла ад турмы на вуліцы Савецкай (цяперашнім праспэкце) да гэтага лесу”. Сёньня ж навуковая кіраўніца курапацкага мэмарыялу Мая Кляшторная разам з аўтарамі праекту перадалі дакумэнт галоўнаму архітэктару Менску Аляксандру Чадовічу.

www.svaboda.org is © 2002 Radio Free Europe/Radio Liberty, Inc. All Rights Reserved.