|
Зараз сярод моладзі вельмі папулярна падарожнічаць па замежжы, а ў Беларусі
папулярныя толькі нейкія традыцыйныя маршруты. Ніхто Беларусі сярод моладзі
добра ня ведае.
Я пабачыла Беларусь зь іншага боку, калі вандравала з Ганнай Барвенавай
па былых уладаньнях Радзівілаў, прычым па ўсіх іх ардынацыях. Спачатку
гэта быў Нясьвіж, а потым мы паехалі ў Клецк, Гэта была летняя рэзыдэнцыя
Радзівілаў. Што цікава, там захаваўся палац, але ён знаходзіцца зараз у
вельмі самотным становішчы. Палац драўляны, але зроблены быццам бы з камяню.
Раней, недзе да 90-х гадоў, ён захоўваўся ў вельмі добрым стане, але пасьля
таго, як калгасы разваліліся, тут “паехаў” клюб і зараз гэтыя мясьціны
аблюбавала моладзь. Палац амаль што разбураны, і аднавіць яго амаль фактычна
немагчыма – трэба перабудоўваць. Гэта вельмі ўразіла, таму што пры ўсёй
прыгажосьці (калі ты едзеш, там цэлыя вёсачкі пад абаронай ЮНЕСКА, касьцельчыкі,
цэрквы, вуніяцкія цэрквы – вам ўсім гэтым спалучаюцца традыцыи і гэта трэба
захоўваць) тут такое вось стаўленьне да помнікаў культуры.
І якраз на гэта накладаецца адна гісторыя. Наш прафэсар быў у Амэрыцы,
і аднойчы, калі ехаў у нью-йоркскім мэтро ўжо недзе а 12-й гадзіне, да
яго падышоў нэгр і запатрабаваў грошы. Нашто прафэсар сказаў, што ён з
Расеі (бо тлумачыць, што ён з Беларусі, было нязручна), што ня мае грошай,
і што ён, прафэсар, вымушаны ехаць у мэтро. Тады гэты нэгр сеў каля яго,
пахлопаў па паліто і сказаў: “Нічога, і вы будзеце жыць добра”.
Ніна Парфянкова, Менск
|
